Już w starożytności wykorzystywano bakteriobójcze właściwości srebra. Do celów medycznych po raz pierwszy było zastosowane w Egipcie. Używano go także w medycynie greckiej, rzymskiej, perskiej, hinduskiej i chińskiej.

Chińczycy przed ponad 5500 laty odkryli akupunkturę i coraz bardziej ją udoskonalali. Na początku używali do nakłuwania, a tym samym do stymulowania pewnych punktów, drewna i kolców, które potem zastąpili igłami wykonanymi z żelaza, a nieco później ze srebra i złota. Znalezione ostatnio srebrne igły pochodzą z grobu zmarłego przed około 4000 lat członka rodziny cesarskiej. Osoby zajmujące się akupunkturą stwierdziły, że złoto w tym przypadku raczej stymuluje, zaś srebro wyraźnie uspokaja. Zatem można założyć, że na całym świecie miliony osób zajmujących się akupunkturą stosują podczas terapii igły wykonane ze srebra.

Srebro znalazło także zastosowanie w odkrytej przed ok. 2000 lat medycynie ajurwedyjskiej. Używa się go tam w postaci proszku oraz koloidu, w szczególności w przypadku leczenia chorób wątroby oraz stanów zapalnych.

Już przed 1800 rokiem srebro stosowane było w leczeniu padaczki, chorób wenerycznych, trądziku i stanów zapalnych, a jeszcze wcześniej w celu zapobiegania infekcjom po operacjach używano folii pokrytej srebrem. Sztyfty zawierające azotan srebra (kamień piekielny) znajdują zastosowanie w leczeniu brodawek i wrzodów.

Picie ze srebrnych pucharów, czy też wrzucanie srebrnej monety do mleka lub wody przedłużało trwałość i świeżość płynów. Srebrne naczynia używane były powszechnie przez ludzi zamożnych.

Podczas XIV-wiecznej epidemii dżumy w Europie, zamożni rodzice jako sposób na zarazę, podawali swoim dzieciom do ssania srebrne łyżeczki. W XIX wieku odkryto, że roztwór srebra działa odkażająco w przypadku stanów zapalnych oczu, nie podrażniając śluzówki. Nawet do dzisiaj stosowane są praktyki trzymania srebrnej łyżeczki w ustach, co ma prowadzić do zaniku opryszczki.

W XIX oraz na początku XX wieku srebro koloidalne miało duże znaczenie, jeśli chodzi o jego zastosowanie w medycynie. Jednakże w miarę upływu czasu zaczęto o nim zapominać. Na uwagę zasługuje jednak fakt, że mimo wszystko nadal stanowi ono wyposażenie domowych apteczek. Określa się je mianem "drugiego układu immunologicznego" czy tez "naturalnego antybiotyku". Dzięki zastosowaniu srebra koloidalnego można wspaniale, w razie takiej konieczności, wzmocnić system obronny naszego organizmu.

Srebro, ze względu na wysoką cenę i trudności z jego pozyskiwaniem, zostało wyparte z medycyny przez tańsze w produkcji antybiotyki. Współczesna medycyna masowo stosuje antybiotyki, jako broń na większość dolegliwości, nie bacząc na skutki uboczne wywołane stosowaniem antybiotyków. Kiedy stwierdzono, że istnieją szczepy bakterii odporne na antybiotyki, nawet te najnowszej generacji, powrócono do badań nad właściwościami srebra koloidalnego.

Dobrej jakości srebro koloidalne jest silnym antybiotykiem o szerokim spektrum działania. Zmniejsza symptomy i czas trwania każdej infekcji bakteryjnej. Srebro posiada zdolność wiązania się z grupami tiolowymi, co hamuje oddychanie bakteryjne, uszkadza replikację komórek poprzez wiązanie z bakteryjnym DNA.

W zetknięciu z wirusem, grzybem, bakterią czy jakimkolwiek jednokomórkowym patogenem srebro koloidalne działa jak katalizator hamując działanie enzymów, które umożliwiają organizmom jednokomórkowym oddychanie. W rezultacie, patogeny w kontakcie z cząsteczkami srebra koloidalnego, giną w ciągu zaledwie kilku minut.

Dawniej czyste koloidy srebra otrzymywano przez rozcieranie w moździerzu. Proces ten można spotkać do dziś w homeopatii. Takiego sproszkowanego koloidu nie należy jednak mylić z roztworem koloidalnym otrzymywanym przez wytrącanie elektrolityczne.

Współczesna technologia pozwala na uzyskanie srebra koloidalnego o bardzo wysokiej jakości, o której świadczą:

1. Rozmiar cząstek – różne wielkości pozwalają na oddziaływanie na wielu poziomach

2. Stabilność – stabilne mieszaniny są wysoce skuteczne przez długi czas

 

W Stanach Zjednoczonych srebro koloidalne przeżyło swój renesans już przed paroma laty. Także w Niemczech wspomina się coraz częściej o tej ubogiej w działania niepożądane i efektywnej metodzie leczenia chorób infekcyjnych. Opisane zostały możliwości jego zastosowania w przypadku chorób wywołanych przez bakterie, wirusy i grzyby, podczas gdy antybiotyk (lek do walki z infekcją bakteryjną) czy antymykotyk (lek zwalczający grzyby) działa zwykle tylko na małą liczbę różnych bakcyli.

Odkrytej dziś ponownie metodzie leczenia ran przy pomocy okładów czy plastrów zawierających srebro przyświeca taka sama zasada, jak leczeniu ran z wykorzystaniem srebra koloidalnego. Oprócz wprowadzonej w roku 1968 sulfadiazyny srebra obecnie stosuje się głównie okłady i opatrunki uwalniające jony srebra.

Oprócz hamowania stanów zapalnych jony srebra wspomagają także tworzenie się nowej tkanki nabłonkowej oraz przyspieszają gojenie się ran.W początkowym okresie leczenia tkanka ta pochłania więcej srebra niż w jego późniejszym czasie. Jest to oczywiście związane z tym, że zdrowa tkanka nabłonkowa stanowi dla srebra niejako barierę. Srebro ma w tym przypadku podwójne działanie, ponieważ ochrona przed infekcjami jest bardzo ważna także w przypadku oparzeń. Srebro koloidalne wspomaga namnażanie się nowych komórek, które zastąpią komórki martwe bardzo uszkodzone. To własnie jony srebra umożliwiają tworzenie sie nowych komórek, co zapobiega apoptozie.

Badania eksperymentalne potwierdziły, że srebro wspomaga także proces tworzenia się w tkance nabłonkowej tak zwanej metalotioneiny (Landsdown 2002b). Białko to odgrywa ważną rolę w odtruwaniu organizmu z metali ciężkich, takich jak kadm czy rtęć, oraz wspomaga gojenie się ran.

Folie pokrytą srebrem stosuje się w przypadku leczenia ran od około 1900 roku (srebro jest po złocie najbardziej ciągliwym metalem i może być wykorzystywane, nawet mając postać płatów o grubości zaledwie 0,0027 mm).W ten oto sposób można zapobiec zbyt dużemu ubytkowi cieczy oraz wspomóc tworzenie się nowej tkanki. W przypadku oparzeń wskazane jest, aby nie dopuścić do pojawienia się infekcji. Także i temu przeciwdziała srebro. To doktor William Halstead (1852-1922), jeden z ojców nowoczesnej chirurgii, rozpowszechnił stosowanie folii pokrytej srebrem w przypadku opatrywania ran.

Sposób ten wykorzystywano aż do drugiej wojny światowej, czyli do momentu, kiedy zaczęły królować antybiotyki. Od kilku lat sposób opatrywania i leczenia ran przy użyciu folii bądź plastrów pokrytych warstwą srebra przeżywa jednak swój renesans (patrz: Pył srebra i włókna srebra). W handlu dostępne są hydrokolidowe opatrunki, których działanie opiera się między innymi na oddziaływaniu jonów srebra na ranę.

Choroby skóry wywołane przez grzyby dotyczą prawie każdego człowieka. Mogą być one wywołane przez różne grzyby. Schorzenia te są zwykle nieprzyjemne. Objawami towarzyszącymi im są: świąd, zaczerwienienia czy nawet bolące głębokie ubytki naskórka zwane rozpadlinami. Choroby skóry wywołane przez grzyby stanowią dla osób, które zostały nimi dotknięte, często nie tylko problem zdrowotny, lecz także pewien dyskomfort kosmetyczny.

Tradycyjne metody leczenia trwają w takich przypadkach nierzadko bardzo długo.Poza tym często dochodzi do nawrotu choroby. Courtenay (1997) twierdzi, że już po dwóch do trzech dni stosowania srebra koloidalnego widoczne jest ustąpienie objawów choroby.

Łuszczyca (Psoriasis) jest choroba dziedziczna, która uchodzi za nieuleczalną. Zatem mamy tutaj do czynienia z dość uciążliwym schorzeniem, które może także stanowić pewnego rodzaju obciążenie dla psychiki. Pojawienie sie łuszczycy może być wywołane przez różne czynniki (należą do nich także bakterie i wirusy). Objawia się nadmiernym łuszczeniem się skóry na łokciach, kolanach i na głowie. Choroba ta może obejmować także całe ciało. Courtenay (1997) opisuje, że dzięki zastosowaniu srebra koloidalnego po trzech tygodniach jego aplikowania zaczyna narastać normalna, zdrowa skóra.W niektórych przypadkach terapia ta może trwać od trzech do osiemnastu miesięcy. Wszystko to zależy od leczenia początkowego.

Dość rozpowszechnione są także stany zapalne jamy ustnej. Mogą one dotyczyć dziąseł, języka bądź ust i mieć różne przyczyny. Często towarzyszy im ból. Poza tym te stany chorobowe mogą utrudniać mówienie czy jedzenie. Badania wykazują, że osoby dotknięte tym problemem po terapii srebrem koloidalnym bardzo szybko wracają do zdrowia. Już po stosunkowo krótkim, odpowiednio zaordynowanym leczeniu większość z nich mogła znów jeść bez problemów. Infekcja zaś ustąpiła całkowicie po 2-4 dniach stosowania koloidu w dawce 4 razy na dzień.

Herpes simplex, czyli inaczej opryszczka, wywołana jest wirusem i ujawnia sie w postaci uformowanych w skupiska powierzchownych zapalnych pęcherzyków. W zależności od ich lokalizacji mamy do czynienia z opryszczką twarzy (Herpesftcialis), opryszczką wargową (Herpes labialis), nosa (Hermes nasalis) i opryszczką narządów płciowych (Herpes genitalis). Aktywacja wirusa następuje pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak stres czy osłabienie organizmu.

Pierwszą oznaką jest świąd oraz bolesność miejsca, w którym nieco później pojawiają się wspomniane już wcześniej pęcherzyki.Według Courtenaya (1997) dzięki miejscowej aplikacji srebra koloidalnego w przypadku pojawienia się pierwszych objawów opryszczki można zredukować, i to o połowę, tworzenie się nieprzyjemnych pęcherzyków. Jeśli jednak się one pojawią, to po aplikacji są zdecydowanie łagodniejsze niż w przypadku braku reakcji na pierwsze symptomy choroby, czyli świąd i ból.

Srebro koloidalne odgrywa ważną rolę także w ich gojeniu się. Po jego zastosowaniu goją się one bowiem o połowę szybciej niż te, w przypadku których nie zaaplikowano koloidalnego srebra.

W Niemczech instytucje sprawujące nadzór zaklasyfikowały, w myśl paragrafu 2 ustęp 1 punkty 1 i 6 ustawy o lekach, srebro koloidalne do leków. Traktuje się je jako lek gotowy dopuszczony do użytku w myśl paragrafu 21 ustawy o lekach. Zgodnie z paragrafem 13 i następnym, jego produkcja wymaga odpowiedniego pozwolenia.W Niemczech wydaje ją rząd danego landu.

Nie dotyczy to oczywiście produkcji na potrzeby własne. Obydwa ograniczenia (dopuszczenie i pozwolenie na produkcję przez Instytut Zdrowia) tyczą się przypadku, kiedy srebro koloidalne produkowane jest w celach terapeutycznych i kiedy jest ono rozpowszechniane.Ważne jest także określenie przeznaczenia produktu oraz jego statusu - czy jest to lek, suplement diety bądź kosmetyk itp. Ten, kto chciałby sprzedawać srebro koloidalne, musi uzgodnić to z instytucją sprawującą nad tym nadzór. Informacje na ten temat można uzyskać też w Federalnym Instytucie do spraw Leków i Produktów Medycznych w Bonn.

Australijski Instytut Zdrowia uwzględnił na przykład różne możliwości zastosowania srebra koloidalnego i w grudniu 2002 roku stwierdził, że w celu oczyszczania wody pitnej nie jest potrzebne żadne pozwolenie. Jednak produkty, które powstają w celach terapeutycznych, podlegają tam także ustawie o lekach (patrz: http://www.tga.health.gov.au).

Srebro koloidalne, obecnie oferowane jest przede wszystkim w USA i Australii, ale po części także i w Europie. Zwracajcie jednak Państwo koniecznie uwagę na to, czy chodzi tutaj rzeczywiście o koloid, a nie o sole srebra – sole srebra mogą być szkodliwe.
Pomocny może być test, który wykrywa srebro jonowe – sole srebra. Należy do szklanki z rozpuszczoną solą kuchenną dodać kilka kropli badanego srebra koloidalnego i jeśli powstaną charakterystyczne smugi z chlorkiem srebra (nie rozpuszczalne w wodzie) to oznacza, że mamy do czynienia ze srebrem koloidalnym jonowym, które może być szkodliwe dla organizmu.

W Polsce dostępny jest preparat Prodermic Silver firmy Medaqua: niejonowe srebro koloidalne najwyższej jakości, produkowane z wykorzystaniem metod fizycznych, bez środków chemicznych, parabenów i substancji zapachowych. Produkt posiada raport bezpieczeństwa oraz jest przebadany dermatologicznie.

Przeznaczony jest do stosowania zewnętrznego na całą powierzchnię skóry. W terapii srebrem ważna jest systematyczność: 2-3 razy dziennie spryskujemy zmienioną powierzchnię, preparat należy pozostawić do wyschnięcia, min. 6 minut.

 

Źródło: ” Srebro koloidalne rewolucja w leczeniu” Dr Josef Pies